Το ομορφότερο πέρασμα είναι τα μάτια σου
από τον θάνατο προς τη ζωή φυλάνε το στενό
και απαλά φωτίζουνε την άβυσσο τα βράδια σου
όταν κοντεύουμε να φτάσουμε τον Μαύρο Χείμαρρο.
Από εκεί ξεχύθηκε μια θύμηση επίμονη
αντί για λόγια ακούστηκαν αφόρητες σιωπές
και συ κρατούσες τη μνήμη σου πάντοτε ξεκλείδωτη
μέσα στο αύριο να χωθούν δραπέτες απ’ το χθες.
Το ομορφότερο πέρασμα είναι τα μάτια σου
ένα ταξίδι στο άδυτο χαμένου οιωνού
πως μπερδευτήκανε έτσι τα σύνορα στα χνάρια σου
το φεγγάρι να χάνεται στη μέση του ωκεανού.
Η αθωότητα έφραξε της λήθης τον γυρισμό
τα σφραγισμένα όνειρα θα ελευθερωθούν ξανά
κι ανέβηκε το βλέμμα σου ψηλά σε ένα βουνό
μια μελωδία ακούστηκε από το πουθενά.
